De Middellandse Zee tonijn eerste te roepen een beeld, waarvan zij het symbool en de gemeenschappelijke plaats in een bloedige vistijd en nieuwsgierigheid folk. Deze trap is bijna altijd Siciliaanse.
complexe taak, een belangrijke tijd voor wat kustgebieden, door tamelijk diepe historische territoriale implicaties, Hierdoor wordt teruggebracht tot zijn uiteindelijke schip, de slachting, en min of meer onbewust identificeert met een leuke feit pseudo-vakantie, bijna als “moment van de waarheid” stierenvechten Iberische.
De geo-economische betekenis van de val, en de grote trap op een speciale manier, Het is veel uitgebreider: het einde van de laatste grote planten van deze oude kustvaart activiteit symboliseert het proces van extinctie, soms traag, soms snel, de mediterrane wereld, met micro-economische systemen symbiose, schitterende overblijfselen materiaal kweken bestemd bezwijken van het effect van “aspazializzazione” technologische en overweldigend, misschien voor het onvermogen van vernieuwing.
De grootste tonijn van de Middellandse Zee, waarvan Val di Mazara er uitstekende voorbeelden, ze zijn (of liever gezegd waren ze) iets meer dan ingenieuze vallen om een beroemde migrant vis van het oude gastronomische reputatie op te vangen. Carlo Francesco d'Amico, begin van de negentiende-eeuwse auteur van een interessante verhandeling over Siciliaanse tonijn, bespreken “vruchtbare vissen”, van “vruchtbaarheid visserij”, met duidelijke analogie met de oogst van de aarde, de kust zee gezien als vruchtbaar donor en het leven multiplier.
De planten in Sicilië hebben altijd talrijker tot aanzienlijke economische geweest dan in enige andere regio van de positie van de Middellandse Zee kust zowel het eiland voor de maritieme roeping van grote delen van de kusten, versterkt door bevolkingsdichtheid. De D'Amico herinnert veertig vallen “cursus”, ie bestemd voor emigratie uit de Straat van Messina Sciacca, en een dozijn planten om tonijn te vangen “terug”, dat wil zeggen na het broedseizoen op de zuidelijke en oostelijke kusten van het eiland. Bronnen archief recall ruwweg de door D'Amico meer dan twee eeuwen later genoemd dezelfde valkuilen en zelfs de late negentiende eeuw de meeste van hen waren in het werk.
De echte daling begint tussen de twee wereldoorlogen, maar alleen uit de late jaren vijftig wordt het snel en niet te stoppen.
De crisis in Sicilië weerspiegelt de algemene in de Middellandse Zee, maar het is nog ernstiger, omdat het eiland altijd de focus van de gevangen tonijn is geweest. Gelegen als het is in het centrum van de Middellandse Zee, en sluit daarmee het geslacht en de terugkeer van vis.
De meerderheid van de kustvisserij secties met de oudste en belangrijkste planten zijn de Trapani kust van de Golf van Castellammare naar de Egadische eilanden, de kust van Palermo (het vermelden waard zijn de ruïnes van tonijn Bear in Punta Raisi, complexen Solanto, van Vergine Maria in Palermo, St. Nicholas en Trabia), de Golf van Patti en Milazzo, de kust van Syracuse.
Alleen al de omvang van de vangst tussen 1955 en 1960 Begrijpen wat zijn de systemen die zijn ontworpen om langer te weerstaan: Favignana, Koningin van de vallen, waarvan de productie dan gelijk dat van alle andere Sicily samen, dan Formica, op het eilandje van de zelfde naam, complementair aan de eerste; en dan San Cusumano en Bonagia, aan de kust ten oosten van Trapani, Scopello en weer over de Golf van Castellammare.
Grote historische traps, als Oliveri en San Giorgio di Patti in Messina, Solanto in het Palermo, Capo Passero en Santa Panagia op het punt zuidoosten, al aangegeven meer dan twintig jaar geleden een kleine productie, sluiten omen.
Eén aspect van de vallen, minder bekend en toch is de historisch-geografisch-economische enquête, Het omvat de baanapparatuur.
De stabielere vallen bezitten aanzienlijke kust planten, ondersteuning visserij uitgevoerd met hoge vaste kieuwnetten. Het was twee soorten planten: pakhuizen en faciliteiten voor de bewaring en de technisch-logistieke ondersteuning apparaat Vissen (netwerken, ankers, drijvers, gemeenschappelijke aandrijving, boten etc.), meestal geregeld we rond een open esplanade zee (marfaraggio); gebouwen en loodsen, voor de verwerking van tonijn gevangen en voor het behoud ervan, zich vaak samen met woningen voor de crew chief (voorzitter) en vissers (Tonnaroti) rond een grote binnenplaats (Bggiu).
Deze verwerkende bedrijven hebben soms bereikte de omvang van reële industriële fabrieken, vooral wanneer, in de tweede helft van de negentiende eeuw, verspreid verwerking tonijnconserven gebeitst, een typische verwerking “Middellandse Zee”, aangezien hij gebruikte zijn zeezout, olijfolie, verse tonijn en hand te laten ervaren opera gespecialiseerde door de traditie.
Industriële installaties belangrijkste waren gerelateerd aan de valkuilen van Favignana en Formica, San Vito Lo Capo en ook van San Cusumano en Bonagia. Sommige planten blijft produceren, maar met toenemende moeilijkheidsgraad. Bijna iedereen tegenwoordig van groot belang vanuit één gezichtspunt-industriële archeologie.
Enkele van de factoren van de daling kan worden geïdentificeerd intenser humanisering van kustlijnen, chemische verontreiniging, organische en anorganische, geluidsoverlast omdat het de vis verlaat, concurrentie in de scheepsbouw-Japanse tonijn of kleiner, maar uitgeruste Italiaanse schepen (die levert diepgevroren tonijn tot grote voedingsindustrie), de moeilijkheid bij het vinden van Rais en bemanningen voorbereid en bereid om moeilijke seizoensgebonden leven en gescheiden, in het gemak voor de eigenaren van de planten te worden verleid door de verleiding van het toeristisch-goed speculatie: een grote tonijn omgetoverd tot een verblijfplaats ", een andere vakantie”.
Ten minste één fabriek kon, moet inderdaad, gered worden, en voorbestemd om een cultureel gebruik, als "museum van de val”, met inbegrip van de industriële installaties.
Favignana fabriek was er een die meer dan enig ander dit doel heeft gemaakt.
Favignana: keert terug naar de Slaughter, Artikel door Republiek 26-02-2016
Bezoek ons artikel: De Tonnara Florio Favignana, het Museum van de Egadische eilanden
